سؤال: اگر خدا جنسیت ندارد، چرا باید خانمها در نماز پوشش کامل داشته باشند؟
جواب: پاسخ این سؤال طى مراحل زیر بیان مى‏شود:
1. خداوند خالق جنس مذکر و مؤنث است و نسبت به خداوند جنسیت معنى ندارد و از طرفى، عالم محضر خداست و به نهان و آشکار مخلوقات آگاه و بیناست. پس لزوم رعایت حجاب در نماز به خاطر نامحرم و یا مذکر بودن خداوند نیست.
2. رعایت حجاب در نماز و غیر نماز فقط بر زنها واجب نیست، بلکه حفظ حجاب در محدوده معین بر مردان و زنان هر دو لازم است؛ مثلاً پوشانیدن عورت و بعضى قسمتهاى بدن از دید انسانهاى دیگر بر مردان و زنان واجب است. همچنین نماز خواندن با بدن برهنه در مردان و زنان هر دو موجب بطلان نماز است.
بنابراین، رعایت حجاب براى انسانها گاهى به خاطر وجود انسانهاى نامحرم است و گاهى به خاطر صحت عبادت است که در بعضى موارد هر دو علّت با هم جمع مى‏شوند، مثل نماز خواندن در حضور اشخاص نامحرم و گاهى فقط به خاطر صحت عبادت است، مثل نماز خواندن در اتاق در بسته و تنها. اختلاف بعضى شرائط این دو حالت، بهترین گواه بر مطلب است؛ مثلاً طهارت و مباح بودن لباس در نماز شرط است، اما در حفظ حجاب از نامحرم شرط نیست.
3. اهداف، حکمتها و فوائدى که از رهگذر انجام دستورات الهى به انسان مى‏رسد، متناسب با ساختار وجودى اوست که مرکب از بعد مادى و معنوى، یعنى جسم و روح است و دستورات الهى زمینه را براى سعادت دنیایى و اخروى آماده مى‏کند.
پس اگر در موردى به منافع مادى یک عمل پى‏نبردیم، دلیل بر بى‏هدفى و ناقص بودن آن عمل نیست و از آنجا که عقل و فهم آدمى مانند اصل وجودش محدود است، پس به فوائد و حکمتهایى که خالق نامحدود وضع کرده، به طور کامل پى نخواهد برد، مگر اینکه معصومین‏علیهم السلام از زبان وحى خبر دهند.
بنابراین، آنچه را که ذیلاً به عنوان حکمت و فائده حجاب در حال نماز ذکر مى‏کنیم، تنها گوشه‏اى از فوائد و حکمتهاست و اگر در موردى به حکمت و هدف دستورى پى نبردیم، بى‏نیاز از انجام آن نمى‏شویم، بلکه بعضى عبادات تعبدى محض‏اند؛ یعنى مأمور به انجام آن هستیم؛ چون خداى حکیم و علیم که خواهان سعادت و کمال انسانهاست، امر فرموده؛ چنان که اگر پزشک ماهر امر به خوردن دارویى کند، هر چند حکمت آن را ندانیم، انجام مى‏دهیم.
با توجه به نکات فوق، به ذکر چند فائده و حکمت براى حجاب در نماز بسنده مى‏کنیم:
اول: انسان در حال عبادت در حضور خاص خداوند و در حال راز و نیاز است. در چنین حالى مناسب است بهترین لباس را بپوشد که براى زن همان پوشش کامل است که نشانه عفت و پاکدامنى او مى‏باشد و بهترین حالات او را منعکس مى‏کند و براى مرد هم علاوه بر اینکه پوشش عورت لازم است، مناسب است لباسهاى خود (رداء و عباء) و عمامه را بپوشد. سر وقت نماز خواندن، رو به قبله بودن، پوشش کافى و ... هر چند نسبت به خداوند فرقى نمى‏کند، اما نسبت به انسان و سیر مراحل تکامل و تربیتش خیلى مهم است و هدف تکلیف نیز همین است.
دوم: نوع عبادات، در قالب و آداب ظاهرى و شرائط خاصى عرضه شده که هر کدام علاوه بر اهمیت و سازندگى ظاهرشان در شخصیت انسانى، باطن و اسرارى هم دارند که اهل دل به ویژه اولیاء الهى از این ظواهر عبور مى‏کنند. امامان معصوم‏علیهم السلام در فرصتهاى مناسب به اندازه استعداد و توان درک مخاطبین پرده از اسرار این شعائر و مناسک و عبادات برداشته‏اند.
امام صادق‏علیه السلام فرمودند: "جامه براى مؤمنان نعمتى از جانب خداوند است که مواضع شرمگاه بدن با آن پوشیده مى‏شود ... و چون آن را مى‏پوشى، تو را به خودپسندى و ریا و خودآرایى و فخر فروشى و بزرگ‏منشى وادار نکند ... پس چون جامه‏ات را پوشیدى، به یاد آن باش که خداى تعالى گناهان تو را با رحمتش پوشانده، و لباس صدق و راستى را بر خود بپوش؛ همان‏گونه که پیکر ظاهر خود را با جامه‏ات پوشاندى و باید باطنت در پوشش ترس و ظاهرت در پوشش اطاعت باشد! این نعمت خداوند که لباس فرستاد تا عورت ظاهرى‏ات پوشیده بماند، باید مایه عبرت تو شود تا با لباس توبه، عورتهاى باطنى خود را بپوشانى و هیچ کس را به عیبش رسوا نکنى... ."